Het moederschap is prachtig, maar soms ook hee; confronterend. Daar kan de 39-jarige Sanne goed over mee praten. Ze is moeder van twee dochters (9 en 7), en moet toegeven dat ze zich ergens enorm voor schaamt: ze haat het als er andere kinderen bij haar thuis over de vloer komen. Ze doet haar verhaal aan de FEM FEM-redactie

Alles onder controle

“Ik ben nogal een controlefreak”, begint Sanne haar verhaal. “Altijd geweest. Mijn huis is mijn veilige plek en het is er altijd netjes, rustig, overzichtelijk. Sinds ik kinderen heb, is dat natuurlijk veranderd, maar binnen onze gezinschaos heb ik mijn orde gevonden. Tot er andere kinderen begonnen te komen. Dan verandert mijn huis in iets wat ik niet meer herken.”

▼ scroll verder ▼

In het begin vond Sanne het nog wel leuk: die eerste speelafspraakjes, kleine meisjes die samen verkleedpartijtjes deden of met Barbies begonnen te spelen op het vloerkleed Maar naarmate ze ouder werden, kwamen er vriendjes bij die veel vrijer zijn opgevoed dan haar dochters. Ze trekken keukenkastjes open, nemen speelgoed mee naar buiten en kruimelen overal. “Ik voel mijn stress dan letterlijk door mijn lijf gieren”, vertelt ze.

Excuusjes verzinnen

Sanne weet dat haar reactie overdreven is. “Ik wil zelf heel graag een relaxte moeder zijn”, legt Sanne uit. Een moeder die koekjes bakt als er iemand komt spelen of mee doet met verstoppertje in de tuin. In plaats daarvan telt ze de minuten tot ze weer opgehaald worden. Ze doet alsof ze heel druk is in de keuken, maar eigenlijk probeert ze daar alleen maar weer op adem te komen.

Het ergste vindt ze de logeerpartijtjes. “De gedachte dat er een kind in ons huis slaapt, tussen mijn spullen, maakt me paniekerig”, legt ze uit. Soms verzint ze dan een excuus door bijvoorbeeld te zeggen dat er iemand ziek is of dat ze een druk weekend heeft. Haar man vindt dat ze een beetje overdrijft, maar hij snapt haar gevoel gewoon niet zo goed.

Schaamte en verandering

Sanne heeft geprobeerd uit te zoeken waar haar afkeer vandaan komt. Misschien komt het wel van haar behoefte aan controle of raakt ze gewoon overprikkeld van andere kinderen in haar huis. Ze werkt vier dagen per week in de zorg, dus ze heeft al maar heel weinig rustmoment. Als er thuis extra kinderen over de vloer komen, is dat lastig vol te houden.

Toch wil ze niet dat haar dochter de dupe worden van haar gevoelens. “Ze mogen nog steeds speelafspraakjes maken, maar ik probeert het goed te verdelen”, legt ze uit. Soms spreekt ze af bij hen, maar vaker bij anderen. En als er dan kinderen over de vloer komen, dwingt ze zichzelf om weg te lopen en niet alles onder controle te willen hebben.

“Ik schaam me ervoor, maar ik kan het niet veranderen”, zucht Sanne.”Mijn kinderen moeten kind kunnen zijn. Ik leer langzaam loslaten, ook al voelt dat soms als het moeilijkste wat er is.”

Lees ook: Kinderen of niet? Er moet meer begrip komen voor bewust kinderloze vrouwen