Lies (32): “Na de kerst wilde hij me niet meer zien”
Het begon zoals zoveel moderne liefdesverhalen beginnen: met een match, wat berichten en nul verwachtingen. Althans, zo voelde het in het begin voor Lies (32). Niemand kon vermoeden dat ze anderhalve maand later met een knoop in haar maag naar haar telefoon zou staren, zich afvragend of ze zichzelf niet nét iets te snel had opengesteld. Want juist die fase - daten zonder exclusiviteit - bleek voor Lies uiteindelijk pijnlijker dan ze had verwacht.
Daten zonder exclusiviteit
Lies ontmoette Mark via een datingapp. Ze chatte twee weken met hem voordat ze wat afspraken. “Vanaf de eerste date voelde het licht”, vertelt ze. “Geen ongemakkelijke stiltes of een opgevoerd toneelspelletje waarin we alleen de beste versie van onszelf toonden. We konden heerlijk met elkaar lachen en praten.” De weken daarna volgden etentjes, koffiedates, lange autoritten zonder bestemming en uiteindelijk ook intimiteit.
Wat voor Lies begon als iets vrijblijvends, werd langzaam serieuzer. Ze vierden samen de feestdagen, wisselden cadeaus uit en sliepen steeds vaker bij elkaar. “Het voelde alsof we ongemerkt een relatie inrolden”, zegt ze. “Niet omdat het moest, maar omdat het klopte.”
Het gesprek dat alles kantelde
Na een paar weken begon het gesprek over exclusiviteit vanzelf te ontstaan. Niet als ultimatum, maar als een check-in die helemaal vanzelf leek te komen. Waar staan we? Wat doen we? “Ik wilde gewoon weten of we dezelfde kant op keken”, zegt Lies.
Tijdens zo’n gesprek kwam de verrassing. Mark gaf toe dat hij mogelijk nog met iemand anders sprak – of openstond voor een nieuwe date. “Hij zei letterlijk: ‘Ik wil eerlijk tegen je zijn, want ik wil je geen pijn doen.’ En terwijl hij dat zei, kreeg hij tranen in zijn ogen.”
Voor Lies voelde het alsof de grond even wegzakte. “Ik dacht: maar we doen toch al alsof we samen zijn?” Ze spendeerden dagenlang met elkaar – het voelde al lang niet meer als ‘gewoon daten’.
Twijfels en veel tranen
Lies probeerde rustig te blijven, maar eenmaal alleen kwamen de vragen. Was ze te snel gegaan? Had ze dingen ingevuld die nooit waren uitgesproken? “Ik voelde me ineens naïef. Alsof ik meer had gegeven dan hij.” Ze zaten immers nog maar in de fase van het daten zonder exclusiviteit…
Tegelijkertijd zag ze ook zijn kant. Hij was eerlijk geweest. Had niets verborgen. “Maar eerlijk zijn betekent niet automatisch dat het voor mij oké is”, zegt ze. “Dat besefte ik pas later.”
“Wat wil ík eigenlijk?”
In plaats van meteen een beslissing te forceren, nam Lies afstand. Zonder stennis te schoppen of harde eisen te stellen. Ze besloot zichzelf en Mark ruimte te geven om na te denken. “Ik vroeg mezelf af: kan ik hiermee leven? Met het idee dat hij twijfelt, terwijl ik dat niet doe?”
Het antwoord kwam sneller dan verwacht. “Ik wil geen auditieronde zijn. Ik wil gekozen worden.” Dat betekende niet dat Mark fout zat, maar wel dat hun timing misschien niet matchte.
De les die bleef hangen
Lies besloot het gesprek opnieuw aan te gaan. Ze ging er met een open blik in, maar wist ook heel duidelijk wat ze wel en niet wilde horen. Ze gaf aan wat zij nodig had om verder te kunnen. Geen druk, wel duidelijkheid. “Ik zei: ‘Ik kan dit alleen voortzetten als we exclusief zijn. Anders stap ik eruit.'”
Wat hij besloot, kwam hard binnen. Net na de kerst – terwijl Lotte nog nagenoot van alles wat ze samen hadden gedeeld – liet hij weten dat hij haar niet meer wilde zien. “Voor even voelde het alsof mijn toekomst wegviel. Ik was er kapot van.”
Hoe pijnlijk de situatie ook was, Lies moest door. “De eerste weken was er enkel ruimte voor verdriet en tranen. Daarna kon ik de situatie meer relativeren”, vertelt ze. “Ik wil met iemand samen zijn die voor de volle honderd procent voor mij kan gaan. Dat verdien ik.”
Lies vertelt dat ze een wijze les heeft geleerd: “Ik weet nu dat ik meer in het hier en nu moet leven. In de fase van daten zonder exclusiviteit al een hele toekomst samen plannen? Dat zal ik nu niet zo snel meer doen.”
Lees ook: Lexie (39): ‘Ik werd om vier uur ‘s nachts met mijn date betrapt door mijn zoontje’