Waarom we het onszelf zo moeilijk maken om ‘de ware’ te vinden
Eerlijk gezegd hadden we hier op de redactie het vermoeden al dat we het onszelf vaak te moeilijk maken om ‘de ware’ te vinden. We kunnen nu met elkaar gaan discussiëren of ‘de ware’ überhaupt wel bestaat maar laten we voor nu even aannemen datdat dus zo is. Vele van ons zijn bekend met het spelletje dat we vroeger op de basisschool al speelden: ‘de jongens tegen de meisjes’. De jongens moesten toen de meisjes ‘tikken’. De meisjes waren als het ware de ‘vangst’ van de jongens. Eigenlijk is dit spelletje ook naarmate we ouder worden vaak nog steeds van toepassing, hoe vreemd het ook mag klinken. Wij als vrouwen verstopten ons vroeger vaak al op de plekken waar we toch redelijk makkelijk te vinden waren. We hoopten dan dat hij, net diegene waarvan we hoopte dat hij ons zou vinden, ons ook daadwerkelijk zou gaan vinden. Vaak bleek dat precies hij ons dan toch niet zou vinden.
‘Good guy’, ‘Bad guy’
We worden op de één of andere wonderbaarlijke manier altijd aangetrokken door de ‘bad guy’. Hij voelt voor ons bijna als een magneet: we willen hem oh-zo-graag. Terwijl we weten dat het niet goed voor ons is. In ons hoofd maken we hem, de ‘bad guy’ waarvan we vroeger hoopten dat hij ons zou gaan vinden, vaak dan ook nog mooier dan dat hij daadwerkelijk is. Ondanks dat hij ons misschien ergens een beetje onzeker maakt, vallen we als een blok voor hem. En dan besluiten we het spelletje te gaan spelen. Helaas komt er dan elke keer weer dat moment waarop dat we onszelf realiseren dat we niet met twee personen hetzelfde spel spelen: we willen de man die ons omver blaast, zonder dat we hem daadwerkelijk ook omver blazen. Hij speelt het spel dus niet op dezelfde manier mee als wij. Dit terwijl er ook genoeg mannen zijn die ontzettend lief zijn en alles voor ons doen wat we eigenlijk van een man zouden willen. Maar dat lijkt dan weer niet genoeg te zijn. We willen de lieve man, met het onbereikbare en stoute randje.
Wishful hoping
Volgens Virginia Clarck, relatie-expert, gaat het hier om het concept “wishful hoping”. Het gaat volgens haar om een proces dat langer duurt dan dat we daadwerkelijk denken. We willen iets dat we niet daadwerkelijk meteen kunnen krijgen en waarvan we denken dat het onbereikbaar is. Dit is precies waarom we hem telkens weer vergeven dat hij ons laat zitten of wanneer hij ons niet terug belt of appt. We denken elke keer weer dat hij, de ‘bad guy’, ook gaat doen wat we willen van de ‘good guy’. Dit terwijl we ergens diep van binnen ook wel weten dat sommige mannen helaas nooit gaan veranderen in datgene dat we van hen zouden willen.
Wakker worden
Wat we dan zouden moeten doen? Wakker worden. We moeten ons realiseren dat wanneer we daadwerkelijk bepaalde eigenschappen zoeken in iemand, we deze niet moeten zoeken in iemand die deze eigenschappen eigenlijk niet bezit. Wanneer we onszelf dat daadwerkelijk realiseren en we dat ook accepteren, wordt het veel makkelijker om iemand te vinden die wel bij ons past.
Bron: Your Tango
Bekijk ook
