Wanneer we denken aan vreemdgaan, denken we vaak meteen: koffer pakken, deur dichttrekken en wegwezen. Maar de realiteit is vaak minder zwart-wit. Voor Elo (34) werd vreemdgaan niet het einde van haar huwelijk, maar juist een startpunt voor iets totaal anders. Ze deelt haar verhaal met de FEM FEM-redactie.

Ontdekking vreemdgaan

“Twee jaar geleden vond ik een berichtje op zijn telefoon. Geen spicy foto’s, geen s*xting, maar wel duidelijk intiem. Ik voelde meteen: dit klopt niet. Toen ik hem ermee confronteerde, gaf hij toe. Het was niet de eerste keer en ook niet de laatste, vertelde hij eerlijk. Ik dacht dat mijn wereld instortte.”

▼ scroll verder ▼

Elo stond voor een keuze die zwaarder voelde dan alles wat ze ooit had meegemaakt: weggaan of blijven.

Waarom ze bleef

“In plaats van meteen te vertrekken, stelde ik mezelf de vraag: wil ik dit huwelijk echt kwijt? Want los van het vreemdgaan waren we nog steeds partners die elkaar steunden, lachten en een gezin hadden. Het deed pijn, maar ik voelde ook dat er nog liefde zat. Dus koos ik ervoor om te blijven, al wist ik dat niemand om me heen dat zou begrijpen.”

Ze besloot om de deur niet keihard dicht te trekken, maar het samen aan te gaan. Met relatietherapie, open gesprekken en vooral: heel veel ongemak.

Het moeilijke gesprek

“Het was vreselijk. Ik heb gehuild, geschreeuwd, hem verwenst. Maar ik wilde ook weten: waarom deed je dit? Zijn antwoord was niet één simpele reden. Het ging over aandacht, over vluchten voor verantwoordelijkheid, over bevestiging zoeken. Pijnlijk, maar ook eerlijk. En juist die eerlijkheid maakte dat ik dacht: oké, hier kunnen we misschien iets mee.”

Twee jaar later

“Inmiddels zijn we twee jaar verder. Zijn gedrag is veranderd, en dat komt niet alleen door therapie, maar ook door hoe wij nu communiceren. Ik ben scherper op mijn grenzen en hij begrijpt wat zijn vreemdgaan met mij heeft gedaan. Vertrouwen opbouwen gaat langzaam – soms enorm frustrerend – maar toch voelt onze band nu sterker dan voorheen.”

“Ik heb echt geleerd dat vreemdgaan niet altijd het einde hoeft te betekenen. Soms kan het, hoe gek dat ook klinkt, juist een nieuw begin zijn. Ik had hem kunnen stoppen, maar ik koos ervoor om te blijven en te kijken wat er nog over was. En dat is verrassend genoeg best veel.”

Lees ook: Ivy (32) was tienermoeder: ‘Mijn vriend wilde een kind op mijn vijftiende’