Ja, ik wil: waarom vinden we het zo erg als een vrouw op één knie gaat?

Een vrouw op één knie op TikTok

De video was in eerste instantie simpel en persoonlijk. Een vrouw die haar vriend, met wie ze al jaren samen is en kinderen heeft, ten huwelijk vraagt. Geen groots Hollywood-script, geen perfect geregisseerde tranen. Gewoon een echt moment. Maar dat de vrouw op één knie ging, en niet de man, bleek voor veel mensen lastig te verteren.

Onder de video verschenen duizenden reacties. Sommigen vonden het dapper, romantisch en modern. Anderen noemden het pijnlijk, ongemakkelijk of zelfs ‘vernederend’. Vooral de reactie van haar partner werd eindeloos geanalyseerd. Was hij wel enthousiast genoeg? Had hij niet meer moeten doen? Moest hij haar niet beschermen tegen alle online kritiek?

Wat hier gebeurt, is typisch internet: een intiem moment verandert in een collectief oordeel. Alsof liefde alleen geldig is als het aan een ongeschreven script voldoet. Zodra iemand daarvan afwijkt, voelt iedereen zich geroepen er iets van te vinden. En opvallend genoeg ligt die kritiek bijna altijd bij de vrouw.

Waarom vinden we dit nog steeds zo ongemakkelijk?

Het klassieke huwelijksaanzoek zit diep in ons systeem. De man regelt de ring, gaat op één knie en verrast zijn partner. Dat beeld hebben we gezien in films, series en sprookjes. Het voelt vertrouwd. Zodra een vrouw datzelfde initiatief neemt, schuurt het ineens. Dat ongemak zegt minder over het aanzoek zelf en meer over onze ideeën over genderrollen.

We zijn gewend dat mannen ‘kiezen’ en vrouwen ‘wachten’. Als een vrouw die rol omdraait, wordt ze al snel bestempeld als te gretig, te controlerend of zelfs wanhopig. Terwijl het in werkelijkheid vaak gaat om autonomie, gelijkwaardigheid en gewoon weten wat je wilt. Wat ook meespeelt, is dat we van mannen nog steeds verwachten dat ze de leiding nemen in grote levensbeslissingen. Als dat niet gebeurt, voelt dat voor sommigen als falen. Niet van de relatie, maar van het idee van mannelijkheid dat we ooit hebben meegekregen.

Misschien is het probleem niet zij, maar ons beeld van romantiek

De felle reacties laten vooral zien hoe vastgeroest onze ideeën over romantiek nog zijn. We zeggen graag dat alles mag en alles kan, maar zodra iemand het écht anders doet, raken we van slag. Terwijl liefde er in de praktijk zelden uitziet als een perfect filmshot.

Misschien is het tijd om dat beeld eens los te laten. Want of je nu wordt gevraagd, samen beslist of zelf op één knie gaat: het gaat uiteindelijk om twee mensen die bewust voor elkaar kiezen. En dat is eigenlijk veel romantischer dan welk traditioneel script dan ook. Dus nee, vrouwen die hun partner ten huwelijk vragen zijn geen trend, geen statement en zeker geen probleem. Ze zijn gewoon mensen die hun eigen liefdesverhaal schrijven. En misschien is dát wel het spannendste deel van allemaal.

Lees ook: Verliefd op een chatbot: steeds vaker trouwen mensen met AI – wat zegt dit over ons?