Mabel (28): ‘Iedereen in mijn klas ging op vakantie, wij nooit’

De zomervakantie was op school altijd hét onderwerp van gesprek. Iedereen kwam terug met verhalen over Frankrijk, Spanje of Italië. Nieuwe armbandjes uit de lokale markt, foto’s van blauwe zeeën en verhalen over waterparken en campings. Mabel had een andere ervaring. Zij zat namelijk zes weken thuis. Ze deelt haar verhaal met de FEM FEM-redactie.
Opgroeien met weinig geld
“Mijn ouders hadden geen geld om op vakantie te gaan. We leefden van een uitkering, en de huur, boodschappen en rekeningen waren al struggles genoeg. Een vakantie zat er simpelweg niet in. Als kind snapte ik dat niet helemaal, ik dacht dat het normaal was dat je thuisbleef. Tot ik je hoorde dat klasgenoten naar de Côte d’Azur of de Spaanse kust waren geweest. Ik voelde me klein, alsof ik iets miste en er niet meer bij hoorde.”
De smoesjes
“Op jonge leeftijd heb je het niet door. Maar als je iets ouder wordt en je het begrijpt, komt er opeens heel veel schaamte bij kijken. Op de eerste schooldag na de zomer verzon ik vaak een verhaal. Dat we ‘lekker dagjes weg waren geweest’ of dat ik ‘bij mijn tante had gelogeerd’. Dat klopte wel deels, maar het verbloemde het feit dat we gewoon geen geld hadden. De schaamte die ik voelde was groot – alsof mijn ouders gefaald hadden, en ik daardoor ook.”
Creatieve zomers
“Toch waren er ook mooie kanten. We maakten het thuis gezellig. Mijn moeder organiseerde picknicks in het park met zelfgemaakte pannenkoeken. Soms mocht ik met mijn buurmeisje mee naar het zwembad. En ik las stapels boeken van de bibliotheek – misschien wel de basis voor mijn liefde voor lezen nu. Maar eerlijk: het voelde anders. Minder spannend. Minder ‘stoer’ om te vertellen in de klas.”
Hoe het me gevormd heeft
“Nu ik ouder ben, zie ik hoeveel invloed dat heeft gehad. Ik werk hard om wél financiële ruimte te hebben en mijn eigen kinderen mee te kunnen nemen op vakantie. Niet per se omdat ik reizen zo belangrijk vind, maar omdat ik wil dat zij zich niet buitengesloten voelen zoals ik vroeger.”
“En toch ben ik ook dankbaar voor die zomers thuis. Ik leerde dat geluk niet per se in verre landen zit, maar in kleine momenten. Alleen had ik dat als kind nog niet door.”
Lees ook: Salarisverschillen binnen vriendengroepen en waarom praten over geld zo lastig blijft