Een hotel zonder gillende kinderen klinkt voor sommigen als een droom, maar voor anderen als een harde klap in het gezicht van gezinnen. Terwijl Frankrijk nadenkt over een verbod op zogeheten adults-only hotels, barst de discussie los: zijn kindvrije resorts een vorm van discriminatie of simpelweg een plek waar rustzoekers hun gelijk vinden? Wie ooit een cocktail aan het zwembad dronk zonder bang te hoeven zijn voor een bommetje van de glijbaan, begrijpt misschien waarom de populariteit van deze kindvrije hotels groeit. Maar moeten ze blijven bestaan, of zijn ze hun tijd eigenlijk gewoon voorbij?

Adults-only hotels: het ultieme gevoel van rust

Een kindvrij hotel belooft één ding: stilte. Geen krijsende peuters bij het buffet, geen watergevechten die jouw rust in gevaar brengen en wellicht nog wel het fijnste: geen wedstrijdjes om 6 uur ‘s ochtends voor de beste ligstoelen bij het zwembad. In plaats daarvan: champagne bij binnenkomst, lange avonden zonder onderbroken gesprekken en een zwembad dat vooral gevuld is met serene stilte.

▼ scroll verder ▼

Voor veel reizigers is dit de definitie van vakantie. Niet omdat ze een hekel hebben aan kinderen, maar omdat ze behoefte hebben naar een omgeving die hun eigen tempo volgt zonder kinderen om hen heen.

Het Franse standpunt: is het discriminerend?

In Frankrijk vindt men dit niet zo vanzelfsprekend. Voormalig minister Laurence Rossignol pleit namelijk voor een verbod op kindvrije hotels. Volgens haar is het simpel: kinderen uitsluiten is even onacceptabel als honden weigeren. In haar woorden: “We kunnen de samenleving niet organiseren door kinderen apart te zetten. Wie geen kinderen om zich heen wil, zegt eigenlijk dat hij geen deel wil van de mensheid.”

Een stevige uitspraak, die een bredere discussie oproept. Want wat zegt het eigenlijk over ons als samenleving dat we aparte ruimtes willen creëren waar kinderen niet welkom zijn? Zijn we intolerant aan het worden, of simpelweg eerlijk over onze behoefte aan rust?

Ouders die ook even zonder kinderen willen

Opvallend genoeg zijn het niet alleen kinderloze vakantiegangers die fan zijn van adults-only hotels. Veel ouders – ja, juist zij – geven toe dat het idee van een paar dagen zonder hun kroost hen bijzonder aantrekkelijk lijkt. Even geen ruzies over bedtijd, geen discussies over zonnebrand smeren en geen eindeloze ‘mama, mag ik…’-verzoekjes. Voor sommige ouders voelt zo’n hotel als een broodnodige adempauze, zodat ze daarna weer met volle energie hun ouderrol kunnen oppakken.

Dit laat zien dat kindvrije hotels niet per se een aanval zijn op kinderen, maar eerder een vorm van zelfzorg. Net zoals een wellnessweekend of een yoga-retreat draait het om opladen en even loskomen van dagelijkse verplichtingen.

Zijn kindvrije hotels een recht of een luxe?

De hamvraag is natuurlijk: moeten we zulke plekken behouden of is het tijd om afscheid te nemen? Voorstanders benadrukken dat er al genoeg familievriendelijke hotels bestaan, vaak zelfs in de meerderheid. Waarom zou er dan geen plek mogen zijn voor reizigers die iets anders zoeken? Tegenstanders vinden het daarentegen een gevaarlijke trend: als kinderen steeds vaker worden buitengesloten, zetten we hen letterlijk buiten de samenleving.

Toch lijkt de vraag niet zwart-wit. Want wie bepaalt eigenlijk wat vakantie hoort te zijn? Voor de een is dat chaos, kinderplezier en drukte, voor de ander stilte, cocktails en rust. Misschien is het antwoord niet zozeer of kindvrije hotels mogen bestaan, maar eerder of er ruimte is om beide soorten vakanties naast elkaar te laten floreren.

En hoe ver gaan we dan?

Want als we kindvrije hotels toestaan, wat volgt er dan? Vliegtuigen zonder kinderen? Restaurants met een minimumleeftijd van 18? Metro’s zonder buggy’s? Het klinkt nu wellicht wat absurd, maar de discussie dwingt ons wel na te denken over de manier waarop we onze openbare ruimte willen indelen. Waar ligt de grens tussen rust zoeken en discrimineren?

Vakantie draait om keuze

Wat je ook vindt, één ding is duidelijk: de aantrekkingskracht van adults-only hotels zit in de keuzevrijheid. Niemand wordt verplicht er te verblijven, maar voor wie wél kiest, biedt het een ervaring die moeilijk elders te evenaren is. Luxe, stilte, en de mogelijkheid om een boek uit te lezen zonder dat iemand over je handdoek struikelt.

Dus ja, kinderen zijn fantastisch. Maar soms is het net zo fantastisch om een paar dagen zonder hen te zijn. Misschien is dat geen teken van egoïsme, maar juist van eerlijkheid: een vakantie hoort tenslotte een plek te zijn waar je écht kan ontspannen!

Lees ook: Kinderen of niet? Er moet meer begrip komen voor bewust kinderloze vrouwen